فیلمی که مخاطب آن نخبگان هستند؛
فیلم
"متروپلیس" که در سال 1927 توسط "فریتز لانگ"(Fritz Lang) کارگردان معروف
آلمانی ساخته شد، یکی از آثار کلاسیک هنر هفتم است که ظاهرا با گذشت زمان
خاک کهنگی و قدیمی بودن بر آن ننشسته است. چرا این فیلم به الگویی برای
"ستارگان درخشان موسیقی پاپ" تبدیل شده است؟ اما پیام سری نهفته در این
فیلم چیست؟
گروه گزارش ویژه مشرق؛
فیلم "متروپلیس" که در سال 1927 توسط "فریتز لانگ"(Fritz Lang) کارگردان
معروف آلمانی ساخته شد، یکی از آثار کلاسیک هنر هفتم است که ظاهرا با گذشت
زمان خاک کهنگی و قدیمی بودن بر آن ننشسته است.
فیلم متروپلیس به جای آنکه به دست فراموشی سپرده شود و منسوخ گردد، به طور روزافزون ارتباط خود را با اغلب پیش‌بینی‌ها نشان می‌دهد که در زمان معاصر به واقعیت می‌رسند. در این گزارش به پیام سری نهفته در این فیلم و بهره‌گیری از صحنه‌های تخیلی آن در آثار خواننده‌های پاپ نگاه اجمالی خواهیم انداخت.
متروپلیس
یک فیلم علمی – تخیلی صامت است که در سال 1927 به کارگردانی فریتز لانگ از
اساتید سبک اکسپرسیونیسم آلمان بر روی پرده سینما اکران شد. فیلم متروپلیس
که در زمان آینده یک ناکجاآباد اتفاق می‌افتد، اعضای جامعه را به دو طبقه
متمایز و جدا از هم– متفکران و کارگران– تفکیک نموده و به کشمکش و تقابل
بین دو هویت متضاد می‌پردازد.
اگرچه همگان نیک می‌دانند که فیلم متروپلیس در سال 1927 ساخته شده اما امروزه تماشای آن تجربه ارزشمند و گران‌قیمتی است زیرا بسیاری از جنبه‌های "علمی- تخیلی" داستان این فیلم با گذشت زمان به طور وحشت‌انگیزی به واقعیت نزدیک می‌شوند. فیلم متروپلیس جامعه‌ای را به تصویر می‌کشد که "نظم نوین جهانی" در آنجا پیاده شده است بطوریکه یک گروه نخبه خاص در تجملات و رفاه زندگی می‌کنند حال آنکه توده مردم ماشینی و تهی از انسانیت بوده و در فضای جهنمی کاملاً کنترل شده کار و زندگی به سر میبرند.
متروپلیس تا حدود زیادی در فرهنگ عمومی بویژه حوزه موسیقی ریشه دوانیده است. ستارگان موسیقی پاپ خواه در عکس یا موزیک ویدئو برای طراحی لباس و گریم خود اغلب از کاراکتر "ماریا" (Maria) الگوبرداری می‌کنند، یک آدم ماشینی که برای به فساد کشاندن باورها و اصول اخلاقی کارگران و برانگیختن شورش همگانی برنامه‌ریزی شده بود تا به نخبگان حاکم این بهانه را بدهد که به سرکوب خشونت‌آمیز علیه مردم توسل جویند. آیا نخبگان حاکم نیز از ستارگان موسیقی پاپ به همین شکل بهره می‌گیرند تا اصول و باورهای اخلاقی توده مردم را به زوال بکشانند؟
تحلیل فیلم
کارگران
کارگران در حال تغییر شیفت کاری
این فیلم با نشان دادن کارگران و نقاط مختلف شهری آغاز می‌شود که در اعماق زیر زمین واقع شده است. این کارگران لباس متحدالشکل به تن دارند، در یک صف راه می‌روند و سر خود را به نشانه فرمانبرداری، استیصال و رضایت از وضع موجود رو به پایین نگاه می‌دارند. در طول فیلم، افراد به گونه‌ای نشان داده می‌شوند که به لحاظ جسمی و فکری از توان افتاده، کاملاً تحت تاثیر حاکم نخبه بوده و در یک کلام خاموش و ساکت هستند. کارگران همانند رمه گوسفندان به صورت گروهی حرکت می‌کنند، کاملاً تاثیرپذیر هستند و به سادگی می‌توان آنها را فریب داد.
این شرح حال توده مردم با تعریف "والتر لیپمن"(Walter Lippmann) اندیشمند آمریکایی مطابقت دارد بطوریکه وی 5 سال قبل در کتابی تحت عنوان افکار عمومی توده مردم را به "رمه‌ای از گوسفندان سرگردان" تشبیه کرد که صلاحیت کنترل تقدیر و سرنوشت خود را ندارند.
کارگران در یک ماشین غول‌آسا، یک مجتمع صنعتی جهنمی کار می‌کنند که باید وظایف تکراری و غیرانسانی را به انجام برسانند. در صحنه‌ای از فیلم، این ماشین صنعتی به "مولوخ"(Moloch) همان خدای یهودیان دوران باستان تشبیه می‌شود که برای ادای احترام به آن انسان‌ها را در زیر پایش ذبح و قربانی می‌کردند.
"فردرسن" در یکی از رویاهایش می بیند که این ماشین به مولوخ تبدیل می‌شود.
کارگران با ذبح و قربانی کردن انسان از این هیولا روزی می‌گیرند.
مولوخ ، خدای شهر بابل، در خاور نزدیک دوران باستان و مناطقی که
فرهنگ کارتاژ در آنجا رواج یافت، مورد پرستش قرار می‌گرفت.
مولوخ خدای شهر بابل به شکل یک گوساله نر، گاو نر
یا انسانی با سر گاو نر تجسم یافته که
قربانیان را در پای این حیوان ذبح می‌کردند.
روی ادامه مطلب کلیک کنید و بقیه مطلب را مطالعه بفرمایید
فیلم متروپلیس به جای آنکه به دست فراموشی سپرده شود و منسوخ گردد، به طور روزافزون ارتباط خود را با اغلب پیش‌بینی‌ها نشان می‌دهد که در زمان معاصر به واقعیت می‌رسند. در این گزارش به پیام سری نهفته در این فیلم و بهره‌گیری از صحنه‌های تخیلی آن در آثار خواننده‌های پاپ نگاه اجمالی خواهیم انداخت.
اگرچه همگان نیک می‌دانند که فیلم متروپلیس در سال 1927 ساخته شده اما امروزه تماشای آن تجربه ارزشمند و گران‌قیمتی است زیرا بسیاری از جنبه‌های "علمی- تخیلی" داستان این فیلم با گذشت زمان به طور وحشت‌انگیزی به واقعیت نزدیک می‌شوند. فیلم متروپلیس جامعه‌ای را به تصویر می‌کشد که "نظم نوین جهانی" در آنجا پیاده شده است بطوریکه یک گروه نخبه خاص در تجملات و رفاه زندگی می‌کنند حال آنکه توده مردم ماشینی و تهی از انسانیت بوده و در فضای جهنمی کاملاً کنترل شده کار و زندگی به سر میبرند.
متروپلیس تا حدود زیادی در فرهنگ عمومی بویژه حوزه موسیقی ریشه دوانیده است. ستارگان موسیقی پاپ خواه در عکس یا موزیک ویدئو برای طراحی لباس و گریم خود اغلب از کاراکتر "ماریا" (Maria) الگوبرداری می‌کنند، یک آدم ماشینی که برای به فساد کشاندن باورها و اصول اخلاقی کارگران و برانگیختن شورش همگانی برنامه‌ریزی شده بود تا به نخبگان حاکم این بهانه را بدهد که به سرکوب خشونت‌آمیز علیه مردم توسل جویند. آیا نخبگان حاکم نیز از ستارگان موسیقی پاپ به همین شکل بهره می‌گیرند تا اصول و باورهای اخلاقی توده مردم را به زوال بکشانند؟
تحلیل فیلم
کارگران
کارگران در حال تغییر شیفت کاری
این فیلم با نشان دادن کارگران و نقاط مختلف شهری آغاز می‌شود که در اعماق زیر زمین واقع شده است. این کارگران لباس متحدالشکل به تن دارند، در یک صف راه می‌روند و سر خود را به نشانه فرمانبرداری، استیصال و رضایت از وضع موجود رو به پایین نگاه می‌دارند. در طول فیلم، افراد به گونه‌ای نشان داده می‌شوند که به لحاظ جسمی و فکری از توان افتاده، کاملاً تحت تاثیر حاکم نخبه بوده و در یک کلام خاموش و ساکت هستند. کارگران همانند رمه گوسفندان به صورت گروهی حرکت می‌کنند، کاملاً تاثیرپذیر هستند و به سادگی می‌توان آنها را فریب داد.
این شرح حال توده مردم با تعریف "والتر لیپمن"(Walter Lippmann) اندیشمند آمریکایی مطابقت دارد بطوریکه وی 5 سال قبل در کتابی تحت عنوان افکار عمومی توده مردم را به "رمه‌ای از گوسفندان سرگردان" تشبیه کرد که صلاحیت کنترل تقدیر و سرنوشت خود را ندارند.
کارگران در یک ماشین غول‌آسا، یک مجتمع صنعتی جهنمی کار می‌کنند که باید وظایف تکراری و غیرانسانی را به انجام برسانند. در صحنه‌ای از فیلم، این ماشین صنعتی به "مولوخ"(Moloch) همان خدای یهودیان دوران باستان تشبیه می‌شود که برای ادای احترام به آن انسان‌ها را در زیر پایش ذبح و قربانی می‌کردند.
"فردرسن" در یکی از رویاهایش می بیند که این ماشین به مولوخ تبدیل می‌شود.
کارگران با ذبح و قربانی کردن انسان از این هیولا روزی می‌گیرند.
مولوخ ، خدای شهر بابل، در خاور نزدیک دوران باستان و مناطقی که
فرهنگ کارتاژ در آنجا رواج یافت، مورد پرستش قرار می‌گرفت.
مولوخ خدای شهر بابل به شکل یک گوساله نر، گاو نر
یا انسانی با سر گاو نر تجسم یافته که
قربانیان را در پای این حیوان ذبح می‌کردند.
روی ادامه مطلب کلیک کنید و بقیه مطلب را مطالعه بفرمایید
۰ نظر
۱۱ اسفند ۹۲ ، ۲۲:۳۷
