ابزار و شیوه‌های جنگ نرم

                                                 

                         ابزار و شیوه‌های جنگ نرم 

ابعاد مختلف و زمینه‌های گوناگون جنگ نرم گستره ابزار و شیوه‌های آن را وسعت بخشیده است.

علاوه بر این، خصلت نوآوری، فناوری‌های نوین، ابزار و صنایع فرهنگیِ جدید شیوه و روش‌های جنگ نرم را متنوع و پیچیده نموده است. به عبارت دیگر، خاصیت این نبرد به گونه‌ای است که از کمتر ابزار و فناوری می‌توان به مثابة ابزار اختصاصی جنگ نرم نام برد.

مهم‌ترین و مؤثرترین شیوه‌های جنگ نرم سه روش اصلی گفتاری، رفتاری و شبکه‌ای (دیجیتالی و الکترونیکی) است.

عملیات روانی، عملیات ادراکی، دیپلماسی عمومی و فریب تاکتیکی را می‌توان در مقولة روش‌های اصلی گفتاری جنگ نرم قرار داد.

اعتراض، نافرمانی مدنی، عدم همکاری و تحصن، مداخلة غیرخشونت‌آمیز و جذب مخالفان از جمله مهم‌ترین روش‌های رفتاری است.

همچنین مهم‌ترین و مؤثرترین ابزارهای جنگ نرم را می‌توان در سه مقولة صنایع فرهنگی، رسانه‌ها و فضای مجازی (فناوری‌های نوین ارتباطی) شناسایی کرد.

سینما، پویانمایی(انیمیشن)، ماهواره، اسباب‌بازی، بازی‌های رایانه‌ای و موسیقی مهم‌ترین صنایع فرهنگی به شمار می‌رود.

همچنین، رسانه شامل مطبوعات، رادیو، تلویزیون و خبرگزاری‌ها می‌شود.

سرانجام امروزه ابزارهای جنگ نرم در فضای مجازی شامل: اینترنت (سایت‌های خبری، شبکه‌های اجتماعی، وبلاگ‌ها، ایمیل و...)، تلفن همراه (سرویس پیام کوتاه، بلوتوث و ام.ام.اس) است.  

اگر جنگ نرم را فرآیند رقابت بر سر قدرت بسیج اجتماعی میان دولت و گروه‌های غیردولتی معرفی کنیم هر عاملی که بتواند میزان قدرت بسیج دولت را به نفع گروه‌های خواهان تغییر سیستم سیاسی کاهش دهد ابزار براندازی نرم به شمار می‌آید.

نکتة محوری در خصوص ابزارهای جنگ نرم نقش و جایگاه هر کدام از متغیرهای یاد شده در پروژة جنگ نرم است که در میان آنها سازمان‌های مردم‌نهاد از اهمیتی بیشتر برخوردارند. سازمان‌های غیردولتی بهترین عامل برای کسب قدرت بسیج اجتماعی و تغییر و دگرگونی به حساب می‌آیند، زیرا بدون حساسیت در سیستم سیاسی حاکم شروع به فعالیت می‌کنند و دامنة فعالیت‌های خود را گسترش می‌دهند.

این ابزار عبارت است از: (نک، مرادی1387)
1.    سازمان‌های غیردولتی همگرا؛
2.    رسانه‌ها (اینترنت، شبکه‌های ماهواره‌ای، مطبوعات)؛
3.    نخبگان سیاسی، علمی، اجتماعی؛
4.    پتانسیل واگرایی موجود در جامعه ( مانند اقوام و اقلیت‌های مختلف اجتماعی)؛
5.    جنبش‌های اجتماعی مانند جنبش زنان، دانشجویان و...؛ و
6.    اپوزیسیون خارج از حاکمیت به عنوان عوامل ابزاری و موقتی.

غرب در جنگ نرم خود علیه ایران افزون بر روش‌های پیش گفته از روش‌های متعدد دیگری نیز استفاده می‌کند. برخی از آن روش‌ها عبارت است از: تأثیرگذاری بر نخبگان، افزایش مطالبات دانشجویان، برجسته‌سازی کاستی‌های اجتماعی، اقتصادی، ایجاد انشقاق مذهبی، برجسته‌سازی فعالیت گروه‌های اپوزیسیون، حمایت از مخالفان نظام با عنوان پروژة ترویج دمکراسی، هنجارشکنی‌های اجتماعی (نظیر روابط پسر و دختر پیش از ازدواج )، برجسته‌سازی گسست نسلی، ترغیب فرار مغزها و انتساب آن به نارضایتی سیاسی آنان، تلاش برای شکل‌گیری اجماع جهانی علیه ایران و سیاه‌نمایی آینده کشور ( نک الیاسی،1388).

در محوریابی و بررسی‌های به عمل آمده در فرمایشات مقام معظم رهبری بر شیوه‌ها و ابزارهای ذیل تأکید شده است:
1.    فریب با استفاده از ساده‌لوحی و هوی و هوس (دیدار با دانش‌آموزان در آستانه سیزده آبان 12 آبان 1388).
2.    زیر سؤال بردن تفکر سیاسی اسلام (دیدار با اعضای عالی شورای انقلاب فرهنگی؛ 19 آذر 1371).
3.    کشاندن نسل جوان جامعه به ابتذال و فساد اخلاقی (دیدار با اعضای عالی شورای انقلاب فرهنگی، 19 آذر 1371).
4.    منصرف کردن جوان‌های مؤمن از پایبندی‌های متعصبانه به ایمان (دیدار با وزیر، معاونان، مشاوران و مدیران کل وزارت آموزش و پرورش؛ 21 مرداد 1371).
5.    بزرگ‌نمایی از توانمندی‌های غرب (دیدار با فرماندهان نیروی مقاومت بسیج؛ 30 آبان 1372).
6.    کشتن فروغ و امید در دل‌ها (دیدار با مردم؛ 15 شعبان 1375).
7.    تئوری‌سازی براساس اندیشة فرهنگی غرب (دیدار با وزیر و معاونان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی؛ 31 اردیبهشت 1378).
8.    تحقیر جریان ادب، هنر و فرهنگ انقلابی در ایران (دیدار با وزیر، معاونان، مشاوران و مدیران کل وزارت آموزش و پرورش؛ 21 مرداد 1371).
9.    انزوای عناصر فرهنگی، ادیب و هنرمند (دیدار با وزیر، معاونان، مشاوران و مدیران کل وزارت آموزش و پرورش؛ 21 مرداد 1371).
10.    القای رویگردانی ملت و دولت ایران از اهداف انقلابی (پیام رهبری به حجاج بیت‌الله الحرام؛ 23 اسفند 1378).
11.    سست کردن همت جوانان در داخل کشور (پیام رهبری به حجاج بیت‌الله الحرام؛ 23 اسفند 1378).
12.    ناامید کردن شیفتگان حاکمیت اسلام در سراسر جهان (پیام رهبری به حجاج بیت‌الله الحرام؛ 23 اسفند 1378).
13.    ارائه تصویر تاریکی از آینده کشور و ناامید کردن مردم (بیانات رهبری در خطبه‌های نماز جمعه تهران؛ 23 اردیبهشت 1379).
14.    ایجاد بدبینی و شکاف بین مردم و دولت‌مردان (بیانات رهبری در خطبه‌های نماز جمعه تهران؛ 23 اردیبهشت 1379).
15.    تیره و تار و مبهم نشان دادن افق آینده برای جوانان (دیدار با مدیران و کارکنان صدا و سیما؛ 28 اردیبهشت 1382).
16.    ایجاد تشنج، اغتشاش و ناامنی در جامعه (دیدار با جمعی از طلاب و روحانیون؛ 22 آذر 1388).
17.    ایجاد اختلافات مذهبی در بین مسلمانان (دیدار با جمعی از طلاب و روحانیون؛ 22 آذر 1388).
18.    بهره‌گیری از محیط فتنه‌آلود (دیدار با جمعی از طلاب و روحانیون؛ 22 آذر 1388).
19.    ایجاد تردید در مسئولان نسبت به حقایق روشن (دیدار با جمعی از طلاب و روحانیون؛ 22 آذر 1388).
20.    ایجاد اختلافات بین ملت ایران و ملت ایران با مسلمانان دیگر (دیدار با اجتماع بزرگ زائران و مجاوران حرم مطهر رضوی؛ 1 فروردین 1386).
21.    شایعه‌سازی و شایعه‌پراکنی نسبت به مسئولین (دیدار با دانش‌آموزان در آستانه سیزده آبان؛ 12 آبان 1388).
22.    از کار انداختن پویایی افراد نخبه، مبتکر، جوان و با نشاط جامعه (دیدار با اعضای مجلس خبرگان رهبری؛ 2 مهر 1388).
23.    ایجاد غفلت نسبت به تهاجم فرهنگی دشمن (دیدار با مسئولان و کارگزاران نظام؛ 14 آذر 1369).
24.    انکار تهاجم فرهنگی و نادیده گرفتن آن (دیدار با اعضای شورای انقلاب فرهنگی؛ 20 آذر 1370).
25.    استفاده از سلاح عملیات روانی (پیام رهبری به حجاج بیت‌الله الحرام؛ 12 اسفند 1379).
26.    صدها سایت اصلی و هزاران سایت فرعی در اینترنت (دیدار با اعضای مجلس خبرگان رهبری؛ 27 بهمن 1379).
27.    دروغ‌سازی و شایعه‌پراکنی با ابزارهای پیشرفته ارتباطی (دیدار با جمع زیادی از بسیجیان کشور؛ 04 آذر 1388).
28.    بهره‌گیری از سلاح تبلیغات و ارتباطات رسانه‌ای (دیدار با اعضای مجلس خبرگان رهبری؛ 2 مهر 1388).
29.    بهره‌گیری از هالیوود و قدرت اثرگذار هنر در غرب (دیدار با جمعی از نخبگان علمی کشور؛ 06 آبان 1388).
30.    انتشار لحظه به لحظة اخبار ضد نظام (دیدار عمومی با مردم چالوس و بوشهر؛ 15 مهر 1388).

منبع:

http://www.salehin.ir/index/NewsShow/8398