1- فکر مشق های نوشته شده نیست، سرمشق های نوشته شده است.
2- فکر سرمشق دانش است. فکر با ایده سازی تولید دانش می کند و ایده سازان مقدم بر دانش آموختگانند.
3- فکر چیزی است که دانش بیاراید و اگر فکری دانشی نیاراید در فضای فکری بودنش تردید وجود دارد.
4- فکر از کشمکش و تعامل ذهن و مغز به وجود می آید.
تاریخچه اتاق فکر
1- مسئله اتاق فکر، مسئله مفاهمه های فکر است. نخستین مفاهمه فکر در سال 1370 به وجود آمد و در سال 1380 در قالب اتاق ذهن خود را نشان داد و در 12/2/1383 در منطق بنیادین فکر به کمال رسید.
2- مفاهمه فکر دو لایه شرقی و غرب دارد. مفاهمه شرقی شامل فارابی، ابن سینا و ملاصدرا می شود و مفاهمه غربی به دکارت،کانت و رالز اختصاص دارد.
3- در منطق بنیادین فکر تئوری اتاق فکر، استراتژی اتاق فکر، کارگاهی برای فکرسازی و فلسفه فکر طراحی شده است.
4- پژوهشهای حکومتی: کانون های تفکر، انتظار دولت از کانونهای تفکر و اتاق فکر حکومتی بیان شده تا ضرورت و شاخص های اتاق فکرحکومتی طراحی شود.
5- تالار آگاهی و گواهی مدلی از احیای فلسفه فکر ایرانی و جامع ترین اندیشه و کتاب در حوزه فلسفه فکر و ذهن است.
ضرورت اتاق فکر
ضرورت اتاق فکر از دو جهت قابل فهم است.
الف: ضرورت تاریخی که به واسطه احیای تاریخ تفکر در دوره ایران باستان، اسلامی و معاصر دانسته می شود.
ب: ضرورت ملی که حیات همه مردم ایران در گرو به وجود آمدن اتاق فکر ملی است.
ضرورت فکرپژوهی و فکرشناسی
این ضرورت از سه جهت دانسته می شود:
الف: فراموشی فکر و در نتیجه به فراموشی سپرده شدن انسان خردمند؛
ب: پیچیدگی فکرشناسی، فکرستانی، فکرسازی و فکرورزی در جامعه انسانی؛
ج: پیچیدگی روابط انسانی در گفتمان های فکری و عرفی در جامعه فکری.
برای مطالعه ادبیات اتاق فکر و شناسایی اتاق فکر و تئوری اتاق فکر واتاق فکر به تناسب فعالیت ها و ساختار تولید فکر و اصول پارادایم فکر و ویژگی اتاق فکر و مدیریت اتاق فکر و اهداف اتاق فکر و... حتما ادامه ی مطلب را مطالعه بفرمایید و در نقد رسانه ی اتاق فکر نیز نظراتتان را در بخش نظرات همین صفحه نقد رسانه مرقوم بفرمایید
پیامک رسانه ای حامیان فجر شهید سپاسی
سلام.همه باهم درحمایت ازتیم فجرشهیدسپاسی شیراز
حلقه های صالحین رادرورزشگاه حافظیه تشکیل میدهیم.
حرکت بسمت ورزشگاه
جمعه ۲۲ فروردین ۹۳ ساعت ۱۸:۳۰
ازجلومسجد
گنجینه ی جدید
تمامی نرم افزار های
از مرکز تحقیقات رایانه ای قائمیه اصفهان
آماده برای دانلود
با کلیک راست روی هرکدام در new tab با ز بفرمایید
راز۵۷ |چند روز است. دوستان صاحب دل و صاحب نفس، اشاراتی دارند که از برخی اتفاقات خوش و ناخوش روزگار هنر، همین طور ساده نگذریم.
از شکستن قفل سکوت حاتمی کیا – که برخی می گویند چه دیر شکسته؟ – از حجاب خوب خانم مریلا زارعی که سربلندمان کرده، از بی سلیقگی دوستان صراطی‌مان که رفته‌اند و در اوج آسمانی شیار ۱۴۳ مان چسبیده اند به رنگ مانتو خانم آبیار !!!! و خیلی چیزهای دیگر !
دوستان ، معتقدند که همین طور که گاهی برای بدحجابی و کم توجهی جماعت
هنرمند به برخی ساحت ها ، تاسف می خوریم باید برای کار خوب هم ارزش قائل
بشویم و زنده باد و دست مریزاد بگوییم.
من
هم با ایشان موافقم . اما شاید یک مقدار متفاوت تر این جنبه را تحلیل می
کنم و باز می خواهم در این مجال و این چند جمله فتح بابی باز کنم که هم
بسیجی های هنرمند درباره اش نظر بدهند و یک بحث خوب در بگیرد.شاید از
انتهای این بحث، یک چیزی فراتر از یک بحث ، فراتر از یک جشنواره و بالاخره
یک گفتمان دربیاید.
نمی دانم ، شما هم مثل من مناظره ی جمعه ی شبکه یک را که در آن درباره ی سینما بحث شد و نمایندگان سینمای روشنفکری کشور ، قبل از آغاز از آن قهر کردند را دیدید یا نه؟ در این مناظره، از حرف‌های عمدتا درست آقای دکتر کوشکی، جماعت حاضر این نتیجه را گرفتند که مثلا شما فقط یک سینمای دفاع مقدسی را خوب می دانید و لا غیر! شاید آقای کوشکی هم در این برداشت مقصر بود . زیرا مثال هایش به اندازه کافی متنوع نبود.
پس از این مناظره و با توجه به همین رویدادهای هفته های گذشته ، به فکر فرو رفتم که کمی از لاک انتقاد بیرون بیایم و واقعا به این فکر کنم که اگر قرار باشد من هم روزی مدیر فرهنگی کلان این مملکت باشم ، چگونه می‌خواهم نظرات مختلف را مدیریت و قانع کنم؟
صادقانه بگویم، به نظرم در نقد درون گفتمانی باید به این واقعیت توجه کنیم که سال هاست در حوزه ی تفکرات ایجابی دچار مشکلات عدیده‌ای هستیم.
آن قدری که اعتراض داریم ، بلد نیستیم که جریان تشویق بیافرینیم و یک چندم آن که نقد می کنیم ، بلد نیستیم که پیشنهاد سازنده بدهیم.
بنابر این اگر بخشی از جامعه، امثال من را گروهی غرغرو که فقط در پی اشکال گرفتن و بیانیه اعتراضی صادر کردن است ، حساب کند، بیراه برخورد نکرده است.
فی المثل در همین سال ها چقدر درباره ی مزمت خیانت در سینما ، سخن گفته ایم ، اما حالا که یک نفر مانند بنیامین بهادری بعد از مرگ همسرش ،برای یار درگذشته اش تصنیف عاشقانه می سازد . به اندازه ی یک جمله هم برای او همراهی نامه نمی نویسیم.
این قدر درباره ی قداست خانه اسلامی و ایرانی سخت گفتیم ، درباره ی زوج های هنرمندی که یک عمر باهم سالم زندگی کردند ، چند جشن نامه نوشتیم و گرفتیم؟
در همین حوالی ما چند جشنواره برای معرفی خوش پوشش ترین شخصیت هنری سال (
بر اساس معیارهای اسلامی) ، منزه ترین متن ها از حرف های رکیک و غیر
اخلاقی ، با اخلاق ترین پرسوناژهای فیلم و سریال وجود دارد.
در جشنواره های موسیقی مان ، چند امتیاز به موسیقی عاشقانه ای که به استحکام رابطه زوجین و ایجاد احترام بین خانواده به ویژه والدین و فرزندان منجر می شود ، قائلیم؟
درباره ی ترویج معاملات سالم و نقد ربای پنهان و آشکار که بخش هایی از بازار و سیستم بانکی مان را فاسد کرده ، کدام یک از ما طرح هنری ارائه کردیم؟...